Wojna,rozpacz i walka o życie oraz przetrwanie ...

Książka przedstawia historię 11 dziewczyn. Dziewczyn, które miały marzenia. Dopiero wchodziły w dorosłość, część z nich niedawno zdała maturę. Ich plany,marzenia na przyszłość przekreślił wybuch II wojny światowej. Najmłodsza z dziewcząt w chwili wybuchu wojny miała 14 lat.Po skończeniu II wojny dramat wielu dziewcząt nie kończy się. Jedna z dziewcząt - Wanda Cejkówna - trafia na Sybir, spędza tam 11 lat. Zadziwiające jest to, że nawet tam potrafi dostrzec piękno świata, np białego liska, czy stado pasących się reniferów. W łagrach spędziła 11 lat. Ala Wnorowska zostaje skazana na śmierć. Przed wykonaniem wyroku ratuje ją ciąża i narodziny syna. Jagoda Piłsudska po wojnie nie może wrócić do Polski. Mieszka w Londynie do 1990 roku. Dopiero wtedy może powrócić do Polski.

Zaletą książki są adnotacje,co działo się z bohaterami (nawet tymi drugoplanowymi, np. dowódcami AK) po zakończeniu wojny. Dobrze, że powstała taka książka. Pokolenie wojenne powoli odchodzi, już niedługo nie będzie nikogo, kto przeżył to piekło. Nie będzie nikogo, kto mógłby o tych czasach opowiedzieć.

Cudowna, poruszająca powieść opowiadająca 

o losach kobiet ,które musiały zmagać się z wojną i życiem jakie w tamtym 

czasie było.

Od jakiegoś czasu, miałam chrapkę na tę książkę.

Mój chłopak już dawno mnie do niej przekonywał,

ale ja jakoś nie garnęłam się do przeczytania jej.

Jednak ostatnio będąc w bibliotece,

postanowiłam ją wsiąść.

I jak to u mnie bywa od dawna,

okazała się rewelacyjną książką .

Wciągnęła Mnie od pierwszych stron.

Poruszająca, delikatna a zarazem cudowna książka w sam raz na wiosenne wieczory.