No i gdzie ta prawda.....

Czas leczy rany, ale czy wszystkie? Żyjąca pełnią życia Lili Czarnecka przypadkowo zostawia swój telefon w gabinecie lekarskim. Komórka trafia w ręce Ewy Niebieszczańskiej, która postanawia odnaleźć właścicielkę. Przekorne przeznaczenie splata losy obu kobiet, a na jaw wychodzą wydarzenia z przeszłości, o których chciałoby się zapomnieć.

"Dokąd teraz?" to wyjątkowa historia o miłości, rozpaczy i nadziei. Także o przypadkach, które wcale nie są zbiegami okoliczności.

Lily Czarnecka jest pewna swojej urody, seksapilu i kobiecości. Sprawnie korzysta ze swoich atutów, czym zapewnia sobie bezpieczeństwo materialne. Pozbawiona miłości oraz wsparcia w dzieciństwie i młodości, dotkliwie skrzywdzona nie potrafi odnaleźć uczucia w ramionach żadnego ze swoich licznych mężczyzn. Odkąd pamięta wśród kobiet budzi zawiść, mężczyźni fantazjują na jej temat. Jest mistrzynią manipulowania ludźmi. Opanowana, elegancka, pachnąca drogimi perfumami, zdystansowana. Perfekcyjna w każdym calu, z wielką dokładnością kontroluje wszystko, bez emocji, traktuje ludzi z wyższością. Z upływającym czasem walczy bezustannie przy pomocy kosmetyczki, boi się i brzydzi starości. Lily nie cierpi wielkich miast, wszechobecnego pośpiechu, dźwięków, hałasu i ruchu. Kocha w tym jednak anonimowość, tak różną od małomiasteczkowej mentalności. Tam wszyscy się znają i wszystko wiedzą. Tego nie znosi. Nie potrafi nawiązać przyjaźni z kobietami, mężczyźni są dla niej tylko sposobem na osiągnięcie celów, bawi się nimi, łowi bogatych, pogardza.

Ze swoją córką Sarą żyją obok siebie lecz osobno. Matka nie widzi potrzeby tworzenia więzów, są dla siebie zupełnie obce. Dla córki matka pojawiała się w jej życiu i znikała jak wróżka, nie wiedziała tylko czy dobra czy zła. Przyglądała się jej z ciekawością i fascynacją, wyobrażając sobie, że są razem ze sobą szczęśliwe. Lily nigdy nie chciała mieć dziecka, los tak zdecydował, a ona tylko przyjęła to do wiadomości. Córka nie płakała, bo mama nie lubiła łez, ukrywała swoje emocje. Jej matka piękna lecz obca kobieta, przy której nie odnalazła bliskości, nie zabiegała o jej względy. Dla niej pojęcie matki, domu, rodziny to puste słowa. Nazywała matkę Królową Śniegu, emanowała chłodem, wyniosła i niedostępna. Czuła się jak niepotrzebny mebel, przestawiana w życiu.

Ewa Niebieszczańska jest całkowitym przeciwieństwem Lily. To kobieta, która zatraciła swoją kobiecość poświęcając się całkowicie w imię rodziny, męża i dzieci. Pogubiona, zaniedbana, przechodząca kryzys małżeński, pochowała już dawno swoje marzenia o wspaniałym życiu. Przytłoczona codziennością, zgubiła figurę i młodość.

Przypadkowe spotkanie w gabinecie lekarskim, odmienia życie obu kobiet. Lily po raz pierwszy w życiu spotyka na swoje drodze prawdziwą przyjaciółkę, osobę, której potrafi zaufać. Odnajduje przy niej prawdę o sobie i skrywane dotąd emocje. Ewa pod wpływem Lily odnajduje zagubioną przez lata kobiecość i pewność siebie.

Smutna lecz piękna historia.Właśnie ją skończyłam i powiem szczerze ,że bardzo mi się podobała.

Autorka na pierwszy plan,wysunęła postać Lily.Kobieta elegancka, kochająca pieniądze i władze w celu zdobywania mężczyzn. Kipi seksapilem i swoim sprytem.Rozkochuje bez problemu każdego mężczyznę.Skupiając się na nich, zapomina o swojej córce,Saszy która jest pod opieką babci.

I tu w tym przypadku, kobieta straciła dla nich głowę.Niewątpliwie, konstruując tę postać, moja imienniczka wykazała się znajomością życia, a zarazem kobiecej natury. Oczom czytelnika ze strony na stronę, ukazuje się kobieta popadająca ze skrajności w skrajność: z jednej strony niezależna, z drugiej, szukająca bratniej duszy, przed którą, gdy już się pojawia, nie potrafi się otworzyć i szczerze porozmawiać, co dodatkowo przygnębia i skłania do refleksji nad kolejami losu.

Wiążą się one ściśle z relacjami panującymi w rodzinnym domu. Na owej płaszczyźnie pisarka ukazuje rodziców Lili: ojca, za nic mającego miłość i oddanie żony, bowiem ciągle sypia z coraz to nowymi kobietami, przy czym nie waha się sięgnąć łapami w kierunku córki. Matka wszystkiego zdaje się nie dostrzegać, będąc całkowicie bezwolną.