Historia dwóch sióstr ...

Iran, 1963 rok. Czterdziestoletnie Stefania i Elżbieta wiodą pozornie szczęśliwe życie u boku mężów. Podjęły decyzje, które miały wreszcie zapewnić im spokój, ale te nadzieje okazały się płonne. Niezagojone rany, niewybaczone winy, niewyleczone traumy coraz silniej zatruwają codzienność kobiet. Halszka, która jest znaną farmaceutką i cenionym naukowcem, nie może zapomnieć o przeszłości, a Stefania, mimo iż osiągnęła swój cel – wyszła za Jędrzeja – nie potrafi odnaleźć się w wymarzonej rzeczywistości.

Tymczasem Iran cieszy się z wolności. Pod rządami premiera Mosaddegha kraj rozkwita i dąży do niezależności od zachodnich imperiów, co z czasem okazuje się tylko złudzeniem. W państwie narasta kryzys. Wkrótce dochodzi do przesilenia, które zburzy chwiejną równowagę osiągniętą przez bliźniaczki i Iran..

Seria Owoc granatu to niezwykle piękna historia, która przedstawia losy Polaków, którzy tułają się po świecie. Te trzy części, które dotąd przeczytałam bardzo różnią się od siebie lecz każda z nich wzrusza. Pierwsza część jest chyba najtrudniejsza, druga daje nadzieję, a trzecia budzi niepokój. Przez każdą z tych części przebrnęłam w błyskawicznym tempie. Jednak trzecią część czytało mi się najtrudniej ze względu na wiele opisów politycznych, chociaż były ważne i przedstawiały czytelnikowi sytuację polityczną w Iranie to trudno mi przez nie było przejść.

Skończyła się wojna jednak w sercach i duszach bliźniaczek pozostawiła wielką traumę.

Książka bardzo mi się podobała tak jak dwie poprzednie,losy sióstr bardzo mnie wzruszają.

Żyją w szczęśliwych małżeństwach w Iranie, jednak serce rwie się do Polski. Po dwudziestu latach bliźniaczki nadal nie mają pojęcia co dzieje się z tą drugą i prawdę mówiąc żadna z nich nie myśli o siostrze. Żyją swoim życiem, przyzwyczaiły się do nowego życia.

Jednak Stefania mimo tego że, jest szczęśliwa nie potrafi się odnaleźć w nowym życiu.

Dla mnie ta trzecia część najbardziej była wzruszająca, widziałam oczami ten świat bardzo podgmatwany. Te dwie kobiety mimo pokrewieństwa, to życia łatwego nie miały i dobrze sobie rade dawały.

\