Życie nieraz ma inne oblicze i może być kolorowe

Kolejna książka która,ma trochę wspólnego ze mną i z moim życiem a konkretnie z moją chorobą oto książka w której odkryłam jaka mogłabym być,gdyby nie miłość i starania moich rodziców.

Jest rok 1981. Na świat przychodzi Mateusz Rosiński. Poród był trudny, jednak nikt jeszcze nie stwierdził u dziecka jakiejkolwiek choroby. Diagnoza - porażenie mózgowe - zostanie postawiona później, a jej konsekwencje zaważą na całym życiu Mateusza. Według lekarzy chłopiec będzie wiódł całkowicie bierny żywot. Nigdy nie będzie mówił, chodził, ale przede wszystkim nigdy nie zrozumie tego, co dzieje się wokół niego. Jest jednak inaczej. Chłopiec prawidłowo rozwija się intelektualnie, jednak jego ułomne ciało nie pozwala mu na komunikację z otaczającym go światem. Przez lata Mateusz obserwuje zmagania swoich rodziców zarówno z trudną sytuacją polityczną w Polsce, jak i z ich własnym dramatem, jakim jest choroba ukochanego syna. Obserwuje jak dorasta i zaczyna dorosłe życie jego rodzeństwo, wielokrotnie próbując zamanifestować swoje zdanie i przekazać światu wiadomość – nie jestem rośliną. Uda mu się to dopiero wiele lat później, dzięki uporowi jednej ze specjalistek, która zauważy sygnały wysyłane przez Mateusza.

Chce się żyć to wzorowana na prawdziwych wydarzeniach, niepokorna opowieść o ogromnej woli życia osoby skazanej przez świat na milczenie. Historię poznajemy z punktu widzenia Mateusza, co pozwala czytelnikowi poznać to dziwne doświadczenie zamknięcia we własnym ciele, całkowitego braku zrozumienia przez otoczenie i bezsilności. Opowieść Mateusza nie ogranicza się jednak do jego zmagań z chorobą. Mateusz jak każdy inny chłopiec, a później mężczyzna, przeżywa trudy dorastania, pierwszą miłość, tęsknotę i samotność. Na podstawie tej samej historii powstał film reżyserowany przez Macieja Pieprzycę.

W swojej książce autor przedstawia opartą na faktach opowieść z życia upośledzonego Mateusza,pokazuje jego walkę z chorobą jaką jest porażenie mózgowe,który przez wiele lat swojego życia nie może i nie potrafi nawiązać kontaktu ze światem zewnętrznym.
Nawet nikt z rodziny nie próbuje tego zmienić. Zwróciłam uwagę na to że,ludzie którzy otaczali Mateusza  też nic z tym nie robili.Należy zwrócić uwagę że,autor poruszył trudny temat niepełnosprawności umysłowej i wykluczenia z otoczenia takich osób to podszedł do tego w idealny sposób nie bojąc się żadnej krytyki od osób którzy są innego zdania.

Moim zdaniem nawet tacy ludzie jak główny bohater mają święte prawo do tego aby żyć.Czytają książkę miałam, za każdym razem łzy w oczach przecież mnie też to spotkało jak też mogłam być tak sparaliżowana jak Mateusz tylko troszeczkę miałam szczęścia ale,to nie znaczy że,nie wiem jak to jest.
Tę książkę powinni  przeczytać ludzie którzy,nas nie akceptują i krytykują może po tej lekturze zrozumieją że my też mamy prawo żyć i że,myślimy i funkcjonujemy jak inni zdrowi ludzie.

Bardzo jestem szczęśliwa że,mogłam przeczytać tę książkę i polecam ją bardzo gorąco będą łzy ale też może wy zdrowi ludzie spojrzycie na nas trochę inaczej i nabierzecie dystansu do niepełnosprawnych a w duszy pełnosprawnych osób.