Ludzka bieda i brak miejsca zamieszkania!

Kolejna szybko i z ogromnymi wzruszeniami przeczytana książka!

Odkryj prawdę, która może odmienić nie tylko twoje życie, i nie traktuj obojętnie dramatu tych, którzy zostali dotknięci przez los.
Życie we dwoje to opowieść zaskakująca, niezwykła, wzruszająca. Osobista, bo oparta na prawdziwych wydarzeniach, relacja Danielle Steel z jej jedenastoletniej działalności na rzecz bezdomnych w San Francisco. 

Pisarka angażuje się w pomoc pozbawionym dachu nad głową mieszkańcom metropolii, kiedy przepełniona smutkiem po śmierci syna, próbuje odzyskać sens życia. Zakłada stowarzyszenie Yo! Angel! Wspierana przez ludzi dobrej woli, raz w miesiącu przez lata przemierza ulice miasta, nie tylko po to, by dostarczyć najbardziej potrzebującym podstawowe artykuły, które pomogą im przetrwać, jak ciepłe ubrania, jedzenie, środki czystości, ale także by dodać im otuchy i nadziei.

Danielle Steel przywołuje spotkania, które wywarły na niej największe wrażenie, wręcz wstrząsnęły nią czy nawet ją przeraziły. Uświadamiając czytelnikom niestałość losu i obojętność instytucji publicznych na czyjąś krzywdę, zachęca nas wszystkich do niesienia nadziei innym.

Ogromne wrażenie zrobiła na mnie ta książka,w swoim życiu widziałam kilka razy ludzi bezdomnych  na stacjach kolejowych w poczekalniach,na ulicach.

Czasami się zastanawia co tymi ludźmi kierowali że,zdecydowali się pójść na ulice.Różne myśli mam w głowie rozwód, wygonienie przez najbliższych,eksmisja itd.

Na pewno nikt nie chce być  bezdomnym ale co może czuć taki człowiek bez dachu nad głową,jak widzę takich ludzi zastanawiam się gdzie jest tego człowieka rodzina?Dlaczego pozwolili żeby,ich najbliższa osoba wylądowała na ulicy. A ten bezdomny człowiek czym się kierował idąc na ulicę,czym go to kierowało. Czytając zastanawiałam się co takie osoby czują,co myślą czy nie próbują coś zmienić w swoim życiu. 

Ale jednego jestem pewna może kiedyś odmieni się ich los i nie będą musieli się tułać po ulicach.

Ta książka zostanie we mnie na bardzo długo wiem że,za każdym razem jak zobaczę osobę bezdomną będę myślała o bohaterach tej książki.

Chciałabym powiedzieć że ta książka może dużo zmienić mam nadzieje że,zmieni myślenie niektórych ludzi którzy poniżają takie osoby a przecież są takimi samymi ludźmi jak my.Tylko niestety bez dachu nad głową.