Historia która chwyta za serce

 Cześć kochani!

Przychodzę dzisiaj do Was, z kolejną książką...

Kiedy twoje dziecko nie jest w stanie spojrzeć ci w oczy, czy oznacza to, że jest winne najgorszej zbrodni?

Nastoletni Jacob Hunt cierpi na zespół Aspergera, czyli łagodną postać autyzmu. Nie umie czytać sygnałów społecznych ani wyrażać swoich myśli i uczuć. Na pierwszy rzut oka to zupełnie normalny, inteligentny i elokwentny chłopak, jednak każde odstępstwo od codziennej rutyny, każda zmiana w ustalonym porządku dnia może wytrącić go z równowagi. Nieważne, czy chodzi o zbyt jasne światło, dotyk obcej osoby, szelest zgniatanego papieru, pomarańczowy kolor, czy nieodpowiednią konsystencję płatków śniadaniowych z mlekiem – Jacob potrafi wpaść w furię z byle powodu. Ma też, jak wielu młodych ludzi z zespołem Aspergera, obsesyjne zamiłowanie do jednej, specjalistycznej dziedziny – w jego przypadku jest to analiza kryminalistyczna. Chłopak pojawia się w miejscach, gdzie policja prowadzi śledztwo, instruuje detektywów, co należy robić… a do tego najczęściej ma rację.

Gdy policja znajduje zwłoki jego prywatnej instruktorki umiejętności społecznych, Jacob sam staje się obiektem zainteresowania detektywów. Wszystkie charakterystyczne cechy zespołu Aspergera: unikanie kontaktu wzrokowego, impulsywność, dystans fizyczny, w oczach policjantów mogą być równoznaczne z przyznaniem się do winy. Jacob niespodziewanie zostaje oskarżony o morderstwo.

Tym razem jest to książka przy której płakałam..

Judi Picoulut, to jedna z moich ulubionych angielskich pisarek..

Powiem Wam, że tą książkę już dawno widziałam w bibliotece... Jak pracowałam, nieraz mi się przewinęła przez ręce a mówiłam, aa kiedyś ją wezmę..

I przyszła odpowiednia pora....Historia Jacoba i jego rodziny mnie wstrząsnęła..
I pierwszy raz, od dawien dawna płakałam przy książce. .Zespół Aspengera, nie jest mi obcy, trochę słyszałam o tej chorobie..

Nie jest to jakiś temat tabu dla Mnie, czy coś takiego.. Ale tak naprawdę, dzięki tek historii, widziałam rzeczywisty obraz jak to naprawdę wygląda.. Bardzo mi się podoba to, że autorka nie boi się takich tematów o różnego rodzaju chorobach, historia Jacoba chyba długo zostanie w moim sercu.

Powiem Wam, że ryczałam jak bóbr, jak ten biedny chłopak siedział w celi więziennej, serce mi się krajało.. W tamtym momencie i ogólnie, przez cały wątek tej rozprawy, zastanawiałam się jakbym ja się czuła w takiej sytuacji.. Naprawdę książka bardzo Mnie poruszyła, po jej przeczytaniu zastanawiałam się, jakby wyglądała ekranizacja tej powieści...Na pewno byłby to piękny film...

A książkę polecam z całego serducha... Uwielbiam takie książki..