Kobiety,przerażający obraz niewolnictwa ...

Powieść opowiada o czasach niewolnictwa. Jest początek XIX wieku w Stanach Zjednoczonych, tej ostoi wolności i praw człowieka. Jednak do wolności i godności mają prawo wyłącznie biali mieszkańcy, kolorowi powinni im służyć wiernie i pokornie. Wciąż im się to powtarza, także w kościele, gdzie podczas kazań duchowni bardzo łatwo wyszukują odpowiednie cytaty o wiernych sługach. Czarni niewolnicy muszą więc z pokorą znosić upokorzenia, a jeśli zaczynają choć trochę się buntować, są karani w okrutny sposób. Nie tylko więzieniem, biczowaniem, ale na przykład staniem na jednej nodze, podczas gdy ta uniesiona w górę jest przywiązana z tyłu do szyi. Jeśli delikwent opuści nogę, wówczas pas zacznie go dusić…

 W tym świecie żyją dwie dziewczynki, prawie równolatki. Sarah jest córką sędziego Sądu Najwyższego. To on ustala prawa tak dla białych, jak i dla czarnych. To z jego książek uczą się prawnicy. Jego małżonka zajmuje się domem, dziesięciorgiem dzieci i kilkunastoma niewolnikami. Jest, delikatnie mówiąc, zimna i okrutna. Na jedenaste urodziny Sara otrzymuje od matki owiniętą wstążką małą niewolnicę. Ma ona odtąd być jej służącą. Jeszcze tej samej nocy Sarah, kopiując tekst z książki ojca, wyzwala dziewczynkę. Na nic to jednak się nie zdaje. Szelma, bo tak brzmi jej murzyńskie imię, zostaje jej służącą, ale też najlepszą przyjaciółką. Biała pani zaczyna ją uczyć czytania i pisania, co samo w sobie jest zakazane. Jednak obie są w głębi serc zbuntowane i nic sobie nie robią z zakazów.

 Fajna książka to mało powiedziane,to książka idealna dla kobiet które szukają swojego miejsca na ziemi. U nas w Polsce, jest to nienaturalne, nie ma niewolnictwa . To historia o przynależności rasowej,o walce eo swoje miejsce na ziemi. Autorka przekonująco przedstawia losy swoich bohaterów,że czytelnik cieszy się razem z nimi, boi gdy los staje się niepewny,przyjmuje ich razy gdy pan wymierza karę, dzieli z nimi uczucia, kibicuje im i szczerze ich kocha. A gdy historia dobiega końca żal ściska serce, że to już koniec pięknej podróży. Pora wysiąść z Perpetuum mobile skonstruowanego przez Panią Kidd. Czas wrócić z podróży po Ameryce jakiej nie znamy.