Trudna, poruszająca a zarazem cudowna opowieść

 

Każda jej książka niesie ogromny ładunek emocjonalny. Agata Przybyłek kolejny raz udowadnia, jak zaskakujące scenariusze potrafi napisać życie.

Alicja i Dawid są młodym małżeństwem, które cierpi po stracie dziecka. By poradzić sobie z bolesnymi wspomnieniami, wyprowadzają się za miasto. W pobliżu urokliwej zieleni, stawów i starych drzew, Alicja zaczyna odzyskiwać spokój ducha. Zamierza cieszyć się nowym życiem, lecz niespodziewanie wszystko, przed czym uciekała, powróci. Czy uda jej się przegonić duchy przeszłości?

Stefania niczego nie pragnęła w życiu bardziej niż matczynej miłości. Co stało się z małą dziewczynką dorastającą w domu pozbawionym ciepła? Kim jest dziś ta kobieta? I w jaki sposób jej losy splotą się z życiem Dawida i Alicji?

Każdego z nas prześladują jakieś koszmary. Ta poruszająca historia pokazuje, że ucieczka nie zawsze jest dobrym rozwiązaniem. Zwłaszcza jeśli uciekamy przez miłością.

Co to była za cudowna opowieść...

Po raz kolejny dostałam świetną dawkę emocji..Zmagamy się tu ze stratą dziecka , młode małżeństwo musi sobie poradzić z tragedią która je dotknęła..

Bardzo współczułam Alicji gdy straciła pierwsze dziecko, polubiłam tą bohaterkę..

Jednak gdy urodziła kolejne dziecko, nie mogłam pojąć tej nie chęci do tej dziewczynki..

Te dziecko było odrzucone przez matkę, nie mogłam tego pojąć, gdyby nie ojciec Stefania była by zupełnie sama,...Gdy piszę tę recenzję mam przed oczami tą scenę nad jeziorem, gdy dziewczynka się topiła..Jak mi to rodzielało serce...

Cudowna opowieść, która sprawiła że, powinniśmy doceniać to co mamy...I że, miłość to największy dar..