Cudowna klasyka...Idealna na jesienne wieczory

 Najsłynniejsza powieść Charlotte Brontë, która przyniosła jej międzynarodową sławę.

Historia młodej dziewczyny, która po stracie obojga rodziców, trafia do domu brata swojej matki. Nie potrafi jednak obudzić uczuć u ciotki, która – gdy tylko nadarza się okazja – pozbywa się dziewczynki, wysyłając ją do szkoły dla sierot, słynącej z surowego rygoru. Jane jednak udaje się przeżyć, zdobywa wykształcenie i wreszcie znajduje pracę jako guwernantka, w domu Edwarda Rochestera, samotnie wychowującego przysposobioną córkę. Wydawałoby się, że tu wreszcie znajdzie prawdziwe szczęście. Jednak los upomni się zadośćuczynienia za winy z przeszłości jej ukochanego pana. Jane nocą ucieka szukać swojej własnej drogi…

Jane Eyre to powieść, o której wnet po jej opublikowaniu gazety angielskie pisały codziennie, do tego – niemal w samych superlatywach, a taki publiczny zachwyt nie zdarza się często. Książka Charlotte Brontë porwała tłumy i nadal pozostaje powieścią kultową. W czym tkwi jej fenomen? Wydaje się, że w wierności samemu życiu. Bez względu na epokę samotność, tęsknota i cierpienie są zawsze te same i zawsze tak samo przeżywane. Zwłaszcza jeśli jest to samotność wśród ludzi, tęsknota za zwykłym ciepłem drugiego człowieka i cierpienie wynikające z odtrącenia przez innych. Czy działo się to dawno temu, czy działo się wczoraj – trauma odrzucenia pozostaje ta sama, a lekcja miłości do odrobienia. Jane Eyre ukazała tę drogę nie tylko jako możliwą do przezwyciężenia, ale pewną, przykładem własnej osoby ręcząc, że sprawiedliwość istnieje, a cierpienie zostaje wynagrodzone.

Cudwna książki, która pokazała jak trudne jest życie sieroty...

Powiem Wam, że bardzo długo zastanawiałam się kiedy przyjdzie odpowiednia chwila, na przeczytanie tej książki i właśnie przyszła...

Bardzo podobał mi się motyw szkoły i to jak tytułowa Jane była silną dziewczyną, która nie miała łatwo...

Tytułowa Jane jako guwernatka w posiadłości Edwarda Fairfaxa Rochestera, daje sobie świetnie radę...

Do pókinie zakochuje się w Edwardzie, ich miłość tu jest przepięknie opisana lecz, młodzieniec coś ukrywa...Z biegiem czasu dowiadujemy się o co chodzi i to wcale nie jest dobre dla naszej Jane...Szczerze powiedziawszy, książka opowiada o odtrąceniu, o cierpieniu i jak bardzo cieżkie jest życie gdy kocha się bezwzajemności...

Zakochałam się w tej historii, po odłożeniu książki nie mogłam dojść do siebie..Coś pięknego....