Klasyka ah klasyka

Witajcie!!

Przychodzę dzisiaj z recenzją książki ,,Szklany Klosz"Sylvi Plath...

Skończyłam tę książkę dwa dni temu, ale najpierw musiałam pozbierać myśli...

Pytacie dlaczego?

Zaraz opowiem 

Szokująca, realistyczna i niezwykle emocjonalna powieść o kobiecie wpadającej w paszczę szaleństwa.

Esther jest wyjątkowo inteligentna, piękna, utalentowana, jednak powoli jej świat się rozpada – i być może nie ma już dla niej ratunku.

Kiedy ma dziewiętnaście lat, przyjeżdża do Nowego Jorku – miasta spełnienia, szczęścia, zabawy, kariery – na miesięczny staż w redakcji miesięcznika dla dziewcząt. Ma poznać miasto, spędzić miło czas. Esther nie potrafi się jednak odnaleźć. Nie ma ochoty na nocne zabawy, nie umie znaleźć odpowiedniego towarzystwa, jest zniechęcona. Odkrywa, że dobre oceny, które zawsze zdobywała w szkole, tutaj nie mają znaczenia. Esther nie umie zdecydować, na czym jej zależy, co ją interesuje, czy w ogóle istnieje taka rzecz. Nie czuje się taka jak inne dziewczyny – śliczne, uśmiechnięte i zadowolone z życia. Przychodzi załamanie…

Trudna książka, nawet bardzo.

Esther nie miała łatwo, mimo że była kiedyś zdolną uczennicą..

Jednak świat w Nowym Yorku, nie jest wcale taki piękny jak moze się wydawać..

Choroba umysłowa nie jest łatwa, nie jest też łatwo dawać sobie z nią radę,zdaje sobie sprawę,

że ludzie z takimi chorobami miają bardzo ciężkie życie.

Bardzo byłam ciekawa jak widzi świat osoba chora psychicznie, jak daje sobie radę..

I zostałam mile zaskoczona, nie wiem czy będę do niej wracać ale napewno o niej niezapomnę..

,,Cisza podziałała na mnie przygnębiająco. Nie ta na zewnątrz, ale ta, co była we mnie samej"

A propo tego cytatu, cisza w samej sobie...

Nigdy nie myślałam, że wysłuchując się w siebie można coś odkryć..

Ponoć życie w zgodzie ze sobą, jest najlepsze...Ale trzeba się polubić,

trzeba dojrzeć do tego że, komfort bycia wzgodzie ze sobą jest najważniejszy...