Historia która sprawiła Mi wiele bólu podczas czytania

Cześć!!

Dwa dni temu skończyłam książkę Halszki Opfer ,,Kato-tata" nie pamiętnik..Potrzebowałam czasu by przyjść do Was by ją zrecenzować więc oto moja opinia..

"Kato-tata" odsłania tabu, dotyka wrażliwego ciała wykorzystywanego dziecka, które nie szuka nigdzie pomocy a jątrzące rany nie goją się i roznoszą w nieskończoność, również na ciele i duszy dorosłej kobiety. Niechętnie rozmawiamy o molestowaniu dzieci, a już na pewno za wszelką cenę unikamy odnośników do osobistych doświadczeń naszych rozmówców, jakby bojąc się, że niechcący poruszone wspomnienia zaczną cuchnąć. Dlatego tak ważne jest, żeby to dziecko zaczęło krzyczeć, żeby wykrzyczało z siebie tę traumę, poczucie winy i strach. W "Kato-tacie" dziecko właśnie krzyczy, prostym, zwykłym językiem, wypranym z zawiłości literackiego stylu. Dopóki ten niezrozumiały ból siedzi cicho, dziecko będzie nadal cierpieć, choćby miało sto lat.

Nienawidzę przemocy w rodzinie, a tym bardziej gwałtu na dzieciach..

W ten weekend gdy dowiedziałam się że, moi rodzice wyjeżdżają do cioci na imieniny,chciałam bardzo zostać w domu i ją przeczytać..

A dlaczego?

Po opisie wiedziałam że, to będzie książka o bólu i cierpieniu..

Ale tu co ojciec fundował swojemu dziecku pechodzi ludzkie oczekiwania..

Najgorsze było to że, ta matka nic nie reagowała była głucha na cierpienie córki..

Czytając, miałam ochotę krzyczeć , 

serio miała ochotę prosić o pomoc w imieniu Halaszki, biednej ,cierpiącej dziewczynki..

Co z tymi ludźmi, zastanawiałam się!!

Jak tak można, przecież to ojciec on ją spłodził i co robi?

Co?

Jejku, w niektórych momentach, miałam ochotę krzyczeć i poprostu jebnoć temu facetowi w mordę..

Ja przepraszam Was, że tak klne ale inaczej się nie da...
To książka, która sprawiła, 

że nadbrałam ochoty na takie trudne tematy..

Strasznie mnie ta książka wymęczyła, ale czytałam jak otępiona..

Finalnie dostaje od Mnie 8/10 gwiazdek..

Czytajcie ją i nie bądźcie głusi na cierpienie innych....