Filmowo
Cześć!!
Dziś także zrobiłam sobie wieczór filmowy ale,dziś postanowiłam obejrzeć coś polskiego.
"Zbliżenia" to współczesny dramat psychologiczny opowiadający o sile rodzinnych więzi. Głównymi bohaterkami opowieści Magdaleny Piekorz i Wojciecha Kuczoka, są tym razem Matka i jej dorosła córka Marta. Marta jest rzeźbiarką, ma kochającego męża Jacka i piękne mieszkanie z pracownią, a jednak nie potrafi być w pełni szczęśliwa. Długie lata, jakie spędziła z Mamą pod jednym dachem, w domu z ogrodem, i świadomość, że Mama wszystko jej poświęciła sprawiają, że nie potrafi rozpocząć życia na własny rachunek. I mimo, iż każda wizyta u Mamy kończy się praktycznie awanturą, Marta za każdym razem wraca pod rodzinny dach. Kobiety nie umieją żyć bez siebie, a każda większa rozłąka łączy się z cierpieniem. Tej sytuacji próbuje sprostać Jacek, który chce stworzyć z Martą prawdziwy dom...Ale nie ma jak u mamy.
Dla mnie był to film który pokazuje jak bardzo można uzależnić dziecko od siebie.Portretują burzliwą relację przepełnioną miłością, złością, a czasami nienawiścią, wpychając ją w ramy chorobliwego uzależnienia.
To emocjonalna huśtawka uczuć i ścieranie się charakterów w walce o swoje zdanie.
Matka nie potrafi się pogodzić z tym że,córka ma swoje życie założyła rodzinę i chce żyć po swojemu.Natomiast córka nie potrafi się przeciwstawić matce.Już od samego początku sytuacja między bohaterkami jest napięta i niewiele ma wspólnego z rodzicielską czułością. Matka to wampir energetyczny, córka - osoba głęboko uzależniona, która próbuje zerwać z nałogiem, wreszcie przeciąć pępowinę. Gdy do akcji wkracza mąż Marty, zamiast rozejmu i pokojowego współistnienia zaczyna się wojna na przetrzymanie. Kto komu się podporządkuje, a kto postawi na swoim?
Polecam ten film jest to bardzo trafna i głęboka analiza psychologiczna więzi matki nadopiekuńczej i córki. Opuszczona przez męża matka przelała wszystkie uczucia na córkę, ze wszystkimi konsekwencjami, . Final mógł by tez być inny, choć i ten jest jak najbardziej realny...
"Zbliżenia" to współczesny dramat psychologiczny opowiadający o sile rodzinnych więzi. Głównymi bohaterkami opowieści Magdaleny Piekorz i Wojciecha Kuczoka, są tym razem Matka i jej dorosła córka Marta. Marta jest rzeźbiarką, ma kochającego męża Jacka i piękne mieszkanie z pracownią, a jednak nie potrafi być w pełni szczęśliwa. Długie lata, jakie spędziła z Mamą pod jednym dachem, w domu z ogrodem, i świadomość, że Mama wszystko jej poświęciła sprawiają, że nie potrafi rozpocząć życia na własny rachunek. I mimo, iż każda wizyta u Mamy kończy się praktycznie awanturą, Marta za każdym razem wraca pod rodzinny dach. Kobiety nie umieją żyć bez siebie, a każda większa rozłąka łączy się z cierpieniem. Tej sytuacji próbuje sprostać Jacek, który chce stworzyć z Martą prawdziwy dom...Ale nie ma jak u mamy.
Dla mnie był to film który pokazuje jak bardzo można uzależnić dziecko od siebie.Portretują burzliwą relację przepełnioną miłością, złością, a czasami nienawiścią, wpychając ją w ramy chorobliwego uzależnienia.
To emocjonalna huśtawka uczuć i ścieranie się charakterów w walce o swoje zdanie.
Matka nie potrafi się pogodzić z tym że,córka ma swoje życie założyła rodzinę i chce żyć po swojemu.Natomiast córka nie potrafi się przeciwstawić matce.Już od samego początku sytuacja między bohaterkami jest napięta i niewiele ma wspólnego z rodzicielską czułością. Matka to wampir energetyczny, córka - osoba głęboko uzależniona, która próbuje zerwać z nałogiem, wreszcie przeciąć pępowinę. Gdy do akcji wkracza mąż Marty, zamiast rozejmu i pokojowego współistnienia zaczyna się wojna na przetrzymanie. Kto komu się podporządkuje, a kto postawi na swoim?
Polecam ten film jest to bardzo trafna i głęboka analiza psychologiczna więzi matki nadopiekuńczej i córki. Opuszczona przez męża matka przelała wszystkie uczucia na córkę, ze wszystkimi konsekwencjami, . Final mógł by tez być inny, choć i ten jest jak najbardziej realny...
Polecam jak najbardziej go obejrzeć:)
.jpg)
Komentarze
Prześlij komentarz